Tadeusz Bradecki (1955-2022) był aktorem, reżyserem, autorem dramatów (m.in. „Wzorzec dowodów metafizycznych", „Nokturn", „Saragossa") i dyrektorem artystycznym Teatru Śląskiego, ale w czasie swojej kariery zawodowej pracował dla wielu polskich scen.
Tadeusz Bradecki był dyrektorem artystycznym Teatru Śląskiego
O śmierci artysty poinformował Teatr Śląski.
- Z ogromnym smutkiem i żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Tadeusza Bradeckiego, który w naszym teatrze od 2007 do 2013 r. pełnił funkcję dyrektora artystycznego. To za jego dyrekcji i z jego inicjatywy w Teatrze Śląskim m.in. gościnnie prezentowano spektakle z prestiżowych europejskich scen (projekt Europejska Witryna Teatralna), a zespół z Katowic prezentował swoje tytuły przed publicznością m.in. Hiszpanii, Francji i Węgier – czytamy w oświadczeniu wydanym przez Teatr Śląski.
Artystę pożegnała też Małgorzata Mańka-Szulik, prezydent Zabrza.
- Niestety śląska kultura poniosła niepowetowaną stratę. Odszedł od nas znany reżyser teatralny, dyrektor artystyczny Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego, Tadeusz Bradecki. Wcześniej związany był z krakowskim Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, a także warszawskim Teatr Narodowy w Warszawie. Łącznie wyreżyserował ponad sto przedstawień na scenach polskich i zagranicznych – napisała w mediach społecznościowych Małgorzata Mańka-Szulik.
Teatr Śląski wspomina artystę
Tadeusz Bradecki w 1977 roku ukończył wydział aktorski krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, siedem lat później w tej samej uczelni otrzymał dyplom reżysera dramatu. Jako twórca jeszcze podczas studiów odbył staż w Teatrze Laboratorium we Wrocławiu oraz staż aktorski u Petera Brooka. Od początku swej działalności związany był ze Starym Teatrem w Krakowie, najpierw jako aktor, następnie jako reżyser, a ostatecznie jako dyrektor naczelny i artystyczny krakowskiej sceny. W latach 2003–2007 był także reżyserem Teatru Narodowego w Warszawie. W roku 1998 roku jako pedagog związał się z PWST w Krakowie. Był także członkiem indywidualnym Unii Teatrów Europy.
W czasie swojej pracy w Teatrze Śląskim na katowickiej scenie wyreżyserował "Polterabend" (2008) wg tekstu S. Mutza oraz dwa tytuły Szekspira: „Poskromienie złośnicy" (2009) i „Wszystko dobre, co się dobrze kończy" (2010). Jego ostatnim przedstawieniem w Teatrze Śląskim była „Sztuka" Yasminy Rezy na Scenie w Malarni (2017), która do teraz jest w repertuarze
Był laureatem Nagrody im. Leona Schillera i Nagrody im. Konrada Swinarskiego oraz dwukrotnym laureatem Złotego Yorika za przedstawienia szekspirowskie. Otrzymał także nagrodę Sekcji Krytyków Teatralnych Polskiego Ośrodka ITI UNESCO za popularyzację polskiej kultury teatralnej za granicą.
Jako reżyser zrealizował ponad sto przedstawień w teatrach polskich i zagranicznych (m.in. w Korei, Kanadzie, Francji i Austrii). Wiele z nich zostało nagrodzonych, przede wszystkim za reżyserię, w najważniejszych polskich konkursach i na festiwalach teatralnych – Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu, Kaliskich Spotkaniach Teatralnych, Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska", Ogólnopolskim konkursie na najlepszą inscenizację dzieł dramatycznych Szekspira czy Ogólnopolskim Festiwalu Komedii Talia w Tarnowie.
Jego osobowość artystyczną szybko docenili też twórcy filmowi i telewizyjni, zagrał m.in. u Krzysztofa Kieślowskiego („Amator", „Bez końca"), Krzysztofa Zanussiego („Constans", „Rok spokojnego słońca", „Życie za życie", „Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową", „Rewizyta"), Tadeusza Konwickiego („Dolina Issy").